نگاهی به فعالیت شركت دانش بنیان فراپایش امین در حوزه زنجیره سرد؛
مهاجرت معکوس نخبگانی که عطای غرب را به لقایش می بخشند
گل چرم: بااینکه وضعیت اشتغال جوانان یا نوع حمایت ها در داخل، با انتقادات زیادی روبرو است، اما نخبگانی هم وجود دارند که با وجود تحصیل در بهترین دانشگاه های اروپا و آمریکا و داشتن موقعیت های شغلی مناسب در غرب، به ایران بازگشته و از ظرفیتِ دانش بنیان فراهم شده در کشور برای ثروت آفرینی و اشتغال زایی استفاده می نمایند.
به گزارش گل چرم به نقل از ایسنا، مقام معظم رهبری در پیام نورورزی امسال تاکید کردند، میتوان از همت نیروهای متخصص و جوان که بزرگ ترین ثروت کشور هستند، به نفع ثروتمند کردن کشور استفاده نمود. بحث توجه به استفاده از ظرفیت نیروی نخبگانی جوان کشور و همچنین، تسهیل شرایط بازگشت نخبگان ایرانی مقیم، موضوعی است که طی سالهای اخیر مورد توجه جدی قرار گرفته و طرح های مختلفی از طرف دولت، بنیاد ملی نخبگان، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در جهت پشتیبانی از نخبگان داخلی و بازگشت ایرانی ها مقیم خارج صورت گرفته است.
به گفته دکتر سورنا ستاری، معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری، (تا مهرماه ۱۴۰۰) در برنامه بنیاد ملی نخبگان ۲۶۰۰ دانشجو از ۲۰۰ دانشگاه برتر دنیا به کشور بازگشته اند که این موضوع، اتفاق بزرگی است؛ البته حدود ۲۵ درصد این افراد در دانشگاه ها مشغول به فعالیت می شوند و بیشتر آنها در شرکتهای دانش بنیان و استارتاپ هایی که برخی خودشان تاسیس کرده اند، فعالیت خواهند کرد.
برای عده ای، مهاجرت کاری خیلی سخت و دردناک، و برای گروهی دیگر، زمینه ساز ورود به دنیایی جدید و تجربیات تازه است. کسی که قصد مهاجرت دارد با پرسش های زیادی مثل «چرا می خوای بری؟» یا «اونجا قراره چیکار کنی؟» مواجه هست. اما اگر کسی که قصد مهاجرت دارد، به اصطلاح نخبه باشد، جنس دغدغه ها کمی تغییر می کند. فرد نخبه در رویارویی با سختی ها، مشکلات و موانع تراشی ها، این مورد را در دائماً در ذهنش مرور می کند که «اینجا دیگه جای من نیست» یا «کسی قدر منو اینجا نمیدونه».
قبول داریم که سختی ها و مشکلات زیادی وجود دارد، ولی شاید بهترین جواب، یکی از دیالوگ های فیلم «پل چوبی» باشد: «رفتن که دلیل نمی خواد، اون چیزی که دلیل می خواد موندنه». البته لزوماً همه کسانی که برای ادامه تحصیل و کسب علم و دانش روز جهانی راهی خارج می شوند، قصد جلای وطن ندارند و به عشق سرزمین مادری، به کشور بازمی گردند.
انگیزه های شخصی در بازگشت به ایران نقش دارند
مقام معظم رهبری در در تبیین ابعاد مختلف رفتن برخی نخبگان به خارج تصریح کردند: اگر این کار با هدف استفاده از امکانات دیگر کشورها برای تکامل علمی و خدمت بهتر به کشور و جامعه صورت گیرد، در واقع مهاجرت نخبگان است و امر پسندیده ای به حساب می آید.
خیلی از جوانان نخبه کشور، با عنایت به شرایط و محدودیت های امکانات در کشور، راه مهاجرت را در پیش می گیرند و بسیاری از آنها پس از اختتام تحصیل تمایلی برای بازگشت به کشور ندارند؛ اما در این بین هستند کسانی که دست به مهاجرت معکوس می زنند، یعنی بعد از مدتی به سرزمین مادری خود بازمی گردند.
دکتر زهرا کلاهدوز، فارغ التحصیل از دانشگاه "صنعتی دلفت" هلند، مدیرعامل شرکت دانش بنیان "فراپایش امین" یکی از نخبه های جوان ایرانی است که با وجود شرایط بسیار مطلوب کاری بعد از فارغ التحصیلی، به کشور بازگشته تا علم و دانشی را که فراگرفته است، برای خدمت به سرزمین مادری اش به کار بگیرد و محصولی نوین را برای زنجیره سرد مواد غذایی و دارویی عرضه نماید.
- به نظر شما رفتن و مهاجرت کار اشتباهی است؟
از نظر علمی میتوان سفارش کرد در یک مکان ساکن نشوید، تا مثل آب یک برکه گندیده نشوید. هر موقعیت و مکان جدید دارای ظرفیت و دانش جدید است که قابلیت کسب شدن را دارد. معتقدم، جابه جایی میان دو دانشگاه نسبت به تحصیل در یک دانشگاه بهتر است. تجربه قرار گرفتن در محیط های متعدد و رصد کردن صنایع مختلف یک قابلیت جدید بشمار می رود. تصور می کنم، فعل رفتن و مهاجرت اصولاً کار بدی نیست؛ آشنایی با امکانات صنایع و علوم نوین خیلی خوب قلمداد می شود.
با توجه به ظرفیت هایی که در داخل و خارج از ایران وجود دارد، تصمیم گیری درباره بازگشت به وطن متفاوت خواهد بود. تصمیماتی از این دست بسیار شخصی است، ازاین رو نمی توان در این حوزه به افراد دیگر سفارش کرد.
انگیزه های گوناگونی، ما را به ایران بازگرداند. تمام اعضای تیم ما از فارغ التحصیلان دانشگاه های طراز اول هستند؛ این نگاه در کشور وجود دارد که تنها با مهاجرت کردن میتوان یک کار مناسب و خوب ایجاد کرد. تعداد نیروی انسانی ایران یک ظرفیت مناسب به حساب می آید؛ کارآفرینی نسبت به عضو هیات علمی شدن برای من ارزش بیشتری دارد، چونکه می توانم برخی از دانشجویان فارغ التحصیل را در محلی با فناوری بالا به کار گیرم و از دانش و توان آنها بهره برم.
چرایی دوم درباره بازگشت به ایران ریشه در بازار بزرگ و بکر آن دارد. برخی صنایع و علوم مثل بیوتکنولوژی، پزشکی و داروسازی به سرعت روند رو به رشد خودرا سپری می کنند که فرصت مناسب به حساب می آیند. این شرایط می تواند زمینه مناسبی برای ارائه محصول و تولید سرمایه باشد.
به همراه تعدادی از دوستانم در سال ۹۷ به ایران بازگشتیم و در برنامه «حمایت از بازگشت متخصصان خارج از کشور» معاونت علمی ریاست جمهوری شرکت کردیم. تیم اولیه در پارک علم و فناوری پردیس شکل گرفت؛ حدود ۲ سال از آن روزها می گذرد؛ در این بازه زمانی توانسته ایم ۴ محصول را از صفر تا ۱۰۰ طراحی و آماده ورود به بازار نماییم.
حمایت ها قابل قدردانی است
سخن گفتن از نقش نخبگان در پیشرفت و توسعه شاید مصداق زیره به کرمان بردن باشد، چونکه واضح و روشن است که تمامی دستاوردهای بشر ماحصل تلاش ها و فعالیتهای نخبگان و دانشمندان در حوزه های علوم مختلف است. در دنیای امروز و رقابت تنگاتنگ جوامع و کشورها در حوزه فناوری و تولیدات صنعتی امروزه تربیت و پرورش نخبگان مهارتی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد و هرکشوری که در این عرصه صاحب حرف باشد بدون شک باید آن را در عرصه های تولید علم، دانش و صنعت و فناوری قدرتمند و پیشتاز دانست. بااینکه این دیدگاه حاکم وجود دارد، اما برخی نظر و دیدگاهی دیگر دارند؛ یعنی تلاش می کند «ما می توانیم» را در عمل ثابت کنند.
- برنامه های حمایتی کشور برای بازگشت نخبگان را چطور ارزیابی می کنید؟
اگر نخبگان تنها به امید حمایت های دولتی به ایران بازمی گردند، باید درباره برچسبی که به آنها می زنند، شک کرد. کسانی که مدعی داشتن یک توانایی هستند باید این ادعا را هم داشته باشند که بدون حمایت های خاص یا جداسازی عناوین هم بتوانند کاری انجام دهند. برنامه معاونت علمی در ارتباط با پشتیبانی از بازگشت متخصصان اقدامی مبارک است. خیلی از کسانی که به ایران بازمی گردند، در بازه زمانی یک یا ۲ ساله نخست از زمان بازگشت، هیچ موقعیت شغلی برای آنها وجود ندارد. برنامه های حمایتی سبب می شود تا چنین واهمه ای به واسطه خروج از کشور برای آنها وجود نداشته باشد.
چه بخواهند عضو هیات علمی شوند، فرصت های پسادکترا در دسترس قرار می گیرد؛ همینطور حمایت هایی برای ایجاد شرکتهای دانش بنیان و توسعه محصول در اختیار علاقه مندان به کارآفرینی قرار می گیرد. من هم از این حمایت ها برخوردار شدم؛ مساعدت های مالی چندان زیاد نیست اما امکان ارتباط با سازمان ها یا مسؤلان را راحتتر کردند. تلاش هایی به منظور گسترش حمایت ها کردند، اما این مورد میسر نشد. همین حمایت هایی فعلی قابل قدرانی است، چونکه نسبت به محرومیت از حمایت ها ارزشمندتر است.
من برآمده از دانشگاه تهران هستم؛ بعنوان مدرس میهمان مدتی در این دانشگاه مشغول به تدریس شدم. به استناد تجربه شخصی خود می گویم، میان مسائل واقعی و مباحث مطرح شده در دانشگاه ها فاصله وجود دارد. فضای پژوهشی حاکم بر دانشگاه ها سبب می شود تا نگاه «علم برای علم است» در دانشگاه رواج داشته باشد. ازاین رو شاید فضا برای ارائه مقاله یا ثبت اختراع مناسب می باشد اما فضای ارتباط علم و صنعت مساعد نیست. ارتباط میان صنعت و علم نباید بد جلوه داده شود، چه اشکالی دارد علم برای صنعت یا ثروت باشد؟ معتقدم علمی که نتواند زاینده ثروت یا صنعت باشد هیچ ارزشی ندارد. ارائه مقالات علمی گوناگون مانند پرکردن یک چاه خالی است، مقالاتی که در ایران استفاده نمی شوند و تنها در خارج از ایران مورد استفاده قرار می گیرند.
نزدیکی صنعت و دانشگاه، موضوع خوب و مهمی است. ارتباط میان این مولفه ها در سالهای اخیر بهتر شده، بررسی اکوسیستم استارت آپ ها نشان داده است بعضی از نهادها که در گذشته تنها خواهان مقالات علمی بودند، رویکرد خودرا تغییر داده اند. منظور این است، اغلب اوقات از مقالات علمی حمایت نمی کنند، اما چتر حمایتی خودرا برای یک محصول تولیدی باز می کنند. شرایط نسبت به زمانی که ایران ترک کردم بسیار بهتر شده، امیدوارم روال فعلی ادامه دار باشد.
وقتی دارو هم زهر می شود!
یخچال یا کابینت خانه های خیلی از ایرانی ها، داروخانه هایی نسبتاً مجهز هستند که انواع و اقسام داروها را میتوان در آنها پیدا کرد و برای تجویز دارو هم به سال ها درس خواندن و دکتر داروساز شدن نیاز ندارید. داروهایی در ارتباط با آخرین رفتن به پزشک که به صورت کامل مصرف نمی شوند و پس از بهبود نسبی، برای خوددرمانی های بعدی راهی کابینت ها یا یخچال ها می شوند. جدا از این که داروها نباید بدون تجویز پزشک برای موارد مشابه بیماری استفاده شوند، شیوه نگهداری صحیح داروها مسئله مهمی است که خانواده های ایرانی کمتر به آن توجه دارند.
بسیاری از مردم از شیوه نگهداری صحیح داروها اطلاع ندارند و حتی نمی دانند که برخی داروها در داروخانه ها درون یخچال های مخصوص نگهداری می شوند؛ برخی داروها هم باید در دماهای خاصی نگهداری شوند و قرار دادن آنها در یخچال، موجب خراب شدن آنها می شود. این نکات نشان داده است که اساساً خانه ها، مکان مناسبی برای نگهداری طولانی مدت داروها نیستند. در عین این که پدیده خرید و انباشت دارو در خانه، هزینه زیادی را به نظام بهداشت و درمان کشور تحمیل می کند، بی توجهی به شیوه نگهداری درست داروها با خطرات زیادی همراه می باشد.
دارویی که مقرر است دوای دردی باشد، گاهی خودش به دردی تازه تبدیل می شود. شاید ندانید که نقص در زنجیره سرد، موجب از بین رفتن کیفیت دارو شده و حتی می تواند آنرا به زهری مرگبار برای بیمار تبدیل کند! نگهداری غیراصولی، کیفیت داروها را می کاهد و گاهی حتی می تواند منجر به مرگ می شود. این مورد را یادآوری کردیم تا بگوییم بی توجهی به زنجیره سرد نه تنها در خانه ها، بلکه در مقیاس بزرگ تر یعنی سازمان های دارویی و حتی انتقال خون هم وجود دارد.
- در بحث کیفیت دارو، فرآورده های خونی و موادغذایی، زنجیره سرد چقدر اهمیت دارد؟
«تگ های شیمیایی» در کنار محصولات حساس به دما مثل فرآورده های خونی قرار می گرفتند تا اطلاعاتی از وضعیت کالا تا زمان مصرف عرضه کنند. این تگ ها شبیه به سیستم های آنالوگ قدیمی هستند، یعنی محدودیت هایی در نگهداری، مصرف و طول عمر دارند. با عنایت به سابقه اعضای تیم در زمینه تحصیلات در رشته الکترونیک، به این نتیجه رسیدیم تا یک محصول جدید با دقت بیشتر، عمری طولانی تر و شرایط نگهداری آسان تر، جایگزین تگ های شیمیایی نماییم که در حوزه واکسن و فرآورده های خونی کاربرد داشته باشند.
با استفاده از هوش مصنوعی می توانیم کارایی های جدیدی به تگ ها اضافه کنیم؛ به صورت مثال، تلفن های قدیمی را با گوشیهای همراه هوشمند مقایسه کنید. تلفن های ساده قدیمی یک ابزار برای برقراری ارتباط میان دو نقطه بودند در حالیکه تلفن های هوشمند خدمات گوناگونی جدیدی مثل ذخیره سازی اطلاعات و عکاسی دارند. تگ های تولیدی ما مشخصات کامل مسیر حمل و نقل یک محصول، زمان فعال شدن، پلاک وسیله نقلیه ای که یک کالا را حمل کرده، خروج محصول از یک منطقه، موقعیت و کیفیت از خروج از منطقه را هم نشان می دهند. با استفاده از این امکانات می توانیم به این پرسش پاسخ دهیم، آیا یک کالا قابلیت مصرف کردن را دارد؟
صرفاً تصمیم داشتیم تا محصول تولیدی خودرا جایگزین تگ های شیمیایی نماییم. بااینکه باور داشتیم که محصولی بسیار قوی ساخته ایم، اما نتوانستیم آنرا به کالایی رایج در بازار تبدیل نماییم. کاربرد اصلی این محصول برای فرآورده های خونی بخصوص خون هایی است که به بیماران تزریق می شود. نتوانستیم با سازمان انتقال خون ارتباط موثری برقرار نماییم، چندین بار به سازمان رجوع کردیم و پیشنهادهایمان را ارائه دادیم. دکتر سورنا ستاری (معاونت علمی و فناوری و ریاست بنیاد ملی نخبگان) برای برقراری ارتباط به ما کمک کردند، اما با ساختاری روبرو بودیم که نسبت به فناوری جدید مقاوم بود.
کنترل کیفی فرآورده های خونی و نظارت بر این فرآیند توسط سازمان انتقال خون انجام می شود. هیچ ناظری بیرون از بدنه سازمان وجود ندارد؛ دریافت کنندگان هم از فرآیند اهدا تا تزریق هیچ اطلاعی ندارند. برآیند اهدای خون تا تزریق و کیفیت خون می تواند از بزرگ ترین مسائل درمانی باشد، اما متاسفانه نسبت به آن غفلت می شود.
پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی از ما حمایت کرد
جهاد دانشگاهی همواره کوشیده تا پذیرای طرح ها و اختراعاتی باشد. پیشرفت و توسعه علمی دو مولفه ای هستند که در اساسنامه این نهاد مورد توجه قرار گرفته اند. ازاین رو جهاد دانشگاهی تلاش می کند با عنایت به توامندنی های متخصصان داخلی و نیازهای پیش رو از نخبگان و طرح های نوآورانه آنها حمایت کند.
- چه نهادهایی از تولیدات شما حمایت کردند؟
محصول Cool Tag Pro از دیگر محصولات تولیدی ماست که چندین مرحله پیشرفته تر و هوشمندتر است و برای مانیتورینگ دما به کار می آید. پژوهشگاه رویان برای انتقال ۲۰ هزار خون بندناف از بیمارستان تا بانک خون از این تگ استفاده می نماید. پژوهشگاه رویان به شکل هوشمندانه ای وارد این فضا شده و کنترل کیفی بر این فرآیند را به خوبی انجام می دهد. حدود یک سال از همکاری ما با پژوهشگاه رویان می گذرد که در این بازه زمانی اطلاعات ارزشمندی جمع آوری شده است. این داده ها نه تنها برای پژوهشگاه پرارزش است، بلکه از منظر علمی هم بسیار به کار می آید. تمامی اطلاعات از زمان بدو تولد تا خون بندنافی که ذخیره سازی می شود، وضعیت و کیفیت مسیر انتقال، همگی بررسی و ذخیره می شوند.
مجموعه صنایع غذایی خوشگوار برای مانیتورینگ زنجیره سرد محصولات خود از Cool Tag ball ما استفاده می نماید. لباس محصولات قدیمی خودرا تغییر دادیم، اما کار راحتی نبود؛ به این نتیجه رسیدیم و نسبت به این مورد خرسند هستیم، چونکه این تگ به پایه و اساس محصول بعدی ما تبدیل شد. این محصول روی سطح مایعات قرار می گیرد، به صورت مثال می تواند کیفیت شیر را هنگام خروج از مزرعه تا کارخانه بررسی کند. اگر کوچک ترین ناخالصی به محصولی که پایش آنرا انجام می دهد وارد شود، هشدار و گزارشی ارائه می دهد. این مجموعه از یک محصول آمریکایی بزرگ و سنگین برای زنجیره سرد محصولات خود استفاده می کرد. اگر این قطعه خراب شود، بازه زمانی تعمیر آن حدود ۲ ماه طول می کشد، چونکه باید قطعه را به اروپا ارسال نمایند. مدیرعامل این مجموعه نسبت به پیش بردن صفر تا صد یک محصول، توسعه تیم و محصولات آشنا هستند.
ضرر و و زیان را از همان جیبی می پردازند که سود به آن سرازیر می شود. متاسفانه سود و زیان مجموعه های دولتی به یک منبع وصل نیست، همین موضوع سبب می شود که تا کسی برای ضرر یک مجموعه دلسوزی نکند. با مجموعه های دولتی صنایع غذایی و دارویی وارد مذاکره شدیم، اما شرایط در جلسه اول به نحوی پیش می رفت که تمایلی برای ادامه دادن نداشتیم. جمله «دولت بودجه ای ثابت به من تخصیص می دهد» را به زبان می آوردند؛ منظور این بود حاضر نبودند تا برای به کارگیری تکنولوژی هزینه کنند. همینطور بیماران درباره مسائلی مثل عفونت پس از عمل و چرایی آن آگاهی ندارند و از این مورد شکایت نمی کنند؛ این مسائل سبب می شود تا بدنه دولتی نسبت به بکارگیری تکنولوژی نوین منفعل باشد.
مجموعه های دولتی نسبت به موضوع بازگشت سرمایه بی توجه هستند، چونکه معتقدند که این مبلغ به حساب دولت واریز می شود. گویا چند جزیره غیرمشترک المنافع در کنار هم قرار دارند که هرکسی به جیب خود فکر می کند. وقتی که منافع شخصی تنها ملاک کار قرار می گیرد، مولفه هایی مثل کیفیت محصول، فاسد یا سالم بودن آن به دست فراموشی سپرده می شود. اگر موضوع وجدان به میان بیاید، شاید این مسائل در کانون توجه قرار گیرد. هنگامی که هیچ نظارتی بر کنترل کیفیت و عملکرد سازمان های تولیدی اتفاق نیفتد، ضرورتی ندارد که از تکنولوژی بهتری استفاده کنند. تنها بودجه است که خرج می شود.
تصمیم گرفتیم تا محصول جدیدی از جنس استیل تولید نماییم و آنرا Cool Tag Process نامگذاری کردیم. امکانات این محصول بسیار بیشتر است، یعنی نسبت به محصولات اولیه گستردگی دمایی بیشتری دارد. نیازمندهای صنایع مختلف را انجام دادیم و به این نتیجه رسیدیم که وضعیت لحظه ای سردخانه های صنایع را باید به صورت آنلاین بررسی کرد. پارامترهای متفاوت با عنایت به ماهیت محصول بر کیفیت آن تاثیر می گذارند؛ گاهی فقط دما اهیمت دارد، گاهی علاوه بر دما، رطوبت هم می تواند کیفیت محصولات دارویی را کم کند. این احتمال وجود دارد که فشار نیز کیفیت یک محصول را دستخوش تغییرات کند. پارامترهای مختلف را به صورت آنلاین بررسی می نماییم، سپس دیتا را آنالیز کرده و سپس نمایش می دهیم.
گذر زمان و جدی تر شدن چالش ها
به طور قطع، شرکتهای دانش بنیان به واسطه ساختار اقتصادی ایران با مشکلات گوناگونی روبرو هستند. به قول فعالان این زیست بوم، مشکلات در گذر زمان جدی می شود، چونکه رویاها به واسطه موفقیت های قبلی محقق می شوند. در این شرایط، سخن از اهداف جدید به میان می آید که خود شروع یک راه جدید پر پیچ و خم است.
- مقام معظم رهبری، تقویت تولید دانش بنیان را تنها راه دستیابی به پیشرفت عادلانه و حل مشکل فقر عنوان کردند. مهم ترین چالش های شرکتهای دانش بنیان کشور از دیدگاه شما چیست؟
برخی از چالش های شرکتهای دانش بنیان به همراه محصولات می آیند. شرایط فعلی خودم با ۳ سال قبل را نمی توانم مقایسه کنم. معتقد بودم، اگر ایده و یک نمونه اولیه شکل بگیرد به این معنا خواهد بود که یک محصول را در دست داریم. هم اکنون بر این باور هستم تا وقتی که از یک محصول تولیدی باید ۱۰ هزار نسخه داشته باشیم تا ادعا نماییم یک محصول را در دست داریم. قطعا، با گذر زمان تعداد مدنظر افزایش می یابد. ساخت یک محصول را نباید تنها مشکل شرکتهای دانش بنیان دانست، بلکه فروش و کسب درآمد را هم باید در نظر داشت. مدتی است که با شرکت میهن مذاکرات خودرا شروع کرده و پروژه ای را به صورت پایلوت اجرا می نماییم. نوع مدیریت و ترتیب سازمانی این مجموعه غذایی بسیار منسجم است؛ به این موضع فکر می کنم که چه زمانی می توانیم به ساختار مدیریتی این شرکت دست یابیم. اغلب شرکتهای دانش بنیان ایجاد چنین ساختاری را بلد نیستند.
یکی از دیگر چالش های شرکتهای دانش بنیان توسعه بازار است. قوانین توسط قانون گذار نوشته شده، اما اجرا نمی گردد. به صورت مثال، تخم مرغ از حساس ترین محصولات به دما است، اما زنجیره سرد به علت سیاست های سرکوب قیمت این کالا به دست فراموشی سپرده می شود. این محصول حساس غذایی با وسیله نامناسب مثل خاور حمل و نقل می شود. سازمان غذا و دارو از نقش نظارتی خود و اجرا قانون غافل است. اجرا نشدن قانون یک حلقه مفقوده است، همین مسائل سبب می شود تا به سراغ شرکتهای خصوصی برای ارائه محصولات خود بروم.
عملکرد صنایع غذایی نسبت به صنایع دارویی بسیار موفق تر است، در حالیکه ارزش افزوده دارو بسیار بیشتر است. صنایع دارویی برای ارائه گزارش دقیق و صحیح از وضعیت یک محصول مقاومت می کنند، چونکه مردم از فساد یک محصول غذایی آگاه هستند، اما نسبت به محصولات دارویی چنین دیدگاهی ندارند. فساد دارویی بسیار مهم می باشد، یک دارو می تواند طول دوره درمان را افزایش دهد یا یک بیمار را به کام مرگ بکشاند. شاید یک بیمار هیچ گاه تصور نکند که کیفیت دارو به علت نقص زنجیره سرد از بین برود یا سبب مرگ شود. زنجیره سرد به علت کمبود بودجه به دست فراموشی سپرده شده است.
شرکت های دانش بنیان گوناگونی را دیده ام که به موفقیت دست یافته اند یا شکست خوردند. خیلی از شرکتهای دانش بنیان همچون ما، بدنه قوی و پشتوانه مالی چندانی ندارند. هنگامی که برای توسعه محصولات خود تقاضای تسهیلات بانکی می نماییم، فهرست تمامی دارایی ها شرکت ها را می خواهند. اگر شرکتهای دانش بنیان سرمایه بسیاری داشتند هیچ گاه برای دریافت تسهیلات کم درخواست نمی دادند. پشتوانه اعتبار قوی مورد نیاز است تا گستره ارائه محصولات خودرا بزرگتر نماییم.
از بزرگترهای قوه مجریه می خواهیم در تخصیص بودجه و سرمایه گذاری هایی که برای بخش های مختلف انجام می دهند به حلقه گمشده و مهم «بازگشت ارزش» توجه نمایند. خیلی از کسانی که یک محصول را عرضه می کنند اما خودشان ناظر و ناظم بر کنترل کیفی محصول هستند. اگر سازمان های ناظر از بدنه سازمان های تولیدی و اجرائی جدا شوند، اتفاقات خوبی صورت می گیرد.
نگاه پارک علم و فناوری دانشگاه تهران آکادمیک است
طبق اساسنامه پارک های علم و فناوری مصوب شورای گسترش آموزش عالی وزارت علوم (۱۳۸۱)، پارک علم و فناوری، سازمانی است که به وسیله متخصصان حرفه ای مدیریت می شود و هدف اصلی آن افزایش ثروت در جامعه از راه ارتقای فرهنگ نوآوری و رقابت سازنده میان شرکتهای حاضر در پارک و مؤسسه های متکی بر علم و دانش است. برای دستیابی به این هدف، پارک های علمی ضمن به جریان انداختن و مدیریت دانش و فناوری در بین دانشگاه ها، مؤسسه های تحقیق و توسعه، شرکتهای خصوصی و بازار، رشد شرکتهای متکی بر نوآوری را نیز از راه مراکز رشد و فرآیندهای زایشی تسهیل می کنند. به نظر می آید که این توجه به توسعه محصول در بعضی از پارک ها جایگاهی ندارد.
- عملکرد پارک های علم و فناوری را چطور ارزیابی می کنید؟
پارک های علم و فناوری دانشگاه تهران و پردیس، هرکدام از ما حمایت کردند. بااینکه دانشجوی دانشگاه تهران هستم و به این مکان آموزشی عِرق دارم، اما دیدگاه پارک علم و فناوری پردیس را بیشتر دوست دارم. پارک علم و فناوری پردیس به واسطه ورود بعضی از صنایع بزرگ به مسائل نگاه واقعی تری دارد. اتفاقات جدی تری در این پارک اتفاق می افتد. نگاه علمی به مسائل در پارک علم و فناوری تهران هنوز قالب است. مسائلی مثل تفاوت میان نمونه اولیه و کالای نهایی مورد توجه قرار نمی گیرد. مفاهیمی از این دست هنوز در پارک دانشگاه تهران جا نیفتاده است.
چالش های شغلی زنان و مردان مشترک است
سهم زنان در اشتغال کشور کمتر از ۲۰ درصد است و مدیران عامل حدود ۱۱ درصد شرکتهای دانش بنیان را زنان می سازند. این آمار نشان دهنده نقش برجسته زنان در حوزه های پیشرفته علم، فناوری و نوآوری است. شناسایی و معرفی ظرفیت ها، استعدادها و توانمندی های زنان در حوزه های علمی و فناورانه، توجه به نقش بهادار زنان در اقتصاد دانش بنیان و معرفی ظرفیت های موجود در جامعه علمی زنان، الگوسازی شخصیت های موفق و پیشرو در حوزه فناوری های برتر برای زنان و ایجاد بستر مناسب برای معرفی محصولات فناورانه حاصل از تحقیقات زنان در شرکتهای دانش بنیان فارغ از نقش های اجتماعی آنها موضوعی بسیار مهم می باشد که باید در کانون توجه قرار گیرد.
- شما بعنوان یک زن و مدیرعامل شرکت، دیدگاه جنسیتی در جذب نیروهای کار داشتید؟
تنها دختر خانواده پدری هستم و ۴ برادر دارم. پدرم همواره از من حمایت کرد و با حمایت های همسرم که جزو این تیم است به این مرحله رسیدم. فضای فعلی برای اشتغال زنان نسبت به گذشته مناسب تر است؛ وقتی یک زن در محیط کار تشویق می شود، بسیار خوشحال می شوم. وقتی یک محیط کار استرس زا باشد، هیچ تفاوتی میان زن و مرد بودن وجود ندارد، چونکه هر دو در آن محیط قرار دارند. وقتی یک کار را شروع می نماییم، چالش های بسیاری وجود دارد؛ به این مورد نباید با دیدگاه جنسیتی نگاه کرد. چه زنان و مردان وقتی در یک موقعیت شغلی قرار گیرند قطعا شرایط آسان تری را تجربه می کنند تا این که دست به کارآفرینی بزنند.
هنگامی که یک رزومه برای درخواست همکاری را بررسی می کنم، هیچ توجهی به جنسیت متقاضی نمی کنم. خانم ها در انجام کار دقیق تر هستند و محیطی را بوجود آورده ام تا دوستانه در کنار هم فعالیت نماییم.
منبع: گل چرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب